Door Prana Lite 
Een student gaat naar zijn wijze leraar op zoek naar meer begrip.
Student: “Meester, u zegt dat tijd een illusie is, maar mijn leven voelt als een reeks gebeurtenissen—verleden, heden en toekomst. Hoe kunt u zeggen dat alles in het nu bestaat? Het voelt zo echt.”
De leraar kijkt hem nadenkend aan en zegt: “Wil je de waarheid van wat ik heb gezegd zelf ervaren, voorbij woorden?”
De student knikt, gretig om het te begrijpen. Zonder waarschuwing grijpt de leraar hem vast en duwt zijn hoofd in een bak water. De student worstelt eerst, verbaasd en in de war. Paniek stijgt op terwijl hij naar adem hapt. Maar dan begint er iets bijzonders te gebeuren.
De wereld om hem heen vervaagt, en hij beleeft zijn hele leven opnieuw. Eerst is hij weer een jong kind, zorgeloos en vol verwondering. Hij rent door velden, lacht met vrienden en voelt de liefde van zijn familie. Elk moment is levendig, elke sensatie echt. Terwijl de jaren verstrijken, wordt hij ouder—hij ervaart de vreugde van zijn eerste liefde, de spanning van avontuur, de trots van prestaties.
Maar naast deze hoogtepunten zijn er onvermijdelijk ook momenten van verdriet. Hij ervaart verliezen, gebroken harten, teleurstellingen en rouw. Hij ziet geliefden ouder worden en weggaan. Uiteindelijk wordt hij zelf oud—zijn haar wordt grijs, zijn lichaam verzwakt, en de ooit levendige energie van zijn jeugd vervaagt. Hij voelt het gewicht van het leven—de vreugde, het verdriet en alles daartussenin.
Nu, als oude man, kijkt hij machteloos toe hoe de mensen van wie hij het meest houdt wegvallen. Hij voelt het diepe verdriet van verlies, de intense pijn van afscheid en de eenzaamheid die komt met het verstrijken van de tijd. Het gevoel van definitief afscheid is overweldigend, en zijn hart breekt van verdriet. Tranen vullen zijn ogen terwijl hij alles wat hij dierbaar is ziet vervagen.
Plotseling, net als hij helemaal wordt overspoeld door dit verdriet, trekt de leraar zijn hoofd uit het water. De student hapt naar adem, zijn borst gaat hevig op en neer, en tot zijn verbazing stromen de tranen over zijn gezicht. Hij is verward en desoriënteerd. Hij voelt alsof hij een heel leven heeft geleefd in die paar momenten onder water.
De leraar, die rustig naast hem staat, vraagt zachtjes:
“Waarom huil je?”
De Illusie van Tijd
De ervaring die de student had terwijl hij onder water was, laat zien hoe diep we ondergedompeld zijn in de illusie van tijd. In dat korte moment leefde hij een heel leven. Hij voelde de vreugde van jeugd, de complexiteit van volwassenheid en het verdriet van ouderdom. Het voelde allemaal enorm echt—zo echt dat hij werd overspoeld door emoties.
Maar dit hele “leven” was een product van zijn gedachten. Het kwam op en verdween in slechts enkele seconden, maar terwijl hij erin zat, was hij ervan overtuigd dat hij door de tijd reisde. Dit is de illusie waarin we allemaal leven—het geloof dat tijd iets echts, externs en lineaars is.
In werkelijkheid is tijd een constructie van onze gedachten. We gebruiken gedachten om onze ervaringen op te delen in verleden, heden en toekomst. Maar deze indelingen zitten niet inherent in de realiteit—het zijn mentale concepten. Wanneer we terugdenken aan herinneringen of de toekomst voorspellen, zijn we simpelweg bezig met gedachten in het huidige moment.
Onze geest creëert het verhaal van een leven, net zoals het deed voor de student, maar dat verhaal bestaat alleen in gedachten. Het bewustzijn waarin dit verhaal opkomt is tijdloos, altijd aanwezig. Het is hetzelfde bewustzijn dat bij de student was tijdens zijn kindertijd en zijn ingebeelde oude dag—onveranderlijk en altijd hier.
De vraag van de leraar, “Waarom huil je?” nodigt de student uit om te beseffen dat zijn tranen voortkomen uit het geloven in de illusie van tijd. Hij huilt om de ingebeelde verliezen, om de mensen die nooit echt gescheiden waren van hem. Maar in werkelijkheid was er nooit verlies, nooit een verstrijken van tijd—alleen de ononderbroken, eeuwige aanwezigheid van bewustzijn.
Tijd lijkt echt omdat we erin geloven, maar als we goed kijken, ontdekken we dat het slechts een reeks gedachten en waarnemingen is die voorbijgaan in het altijd aanwezige bewustzijn dat we werkelijk zijn.
Hier zijn enkele links naar video’s van Rupert Spira waarin hij spreekt (Engels) over de illusie van tijd:
- “Time Is an Illusion”
https://www.youtube.com/watch?v=Cl5mYoXqI2s - “Time Is an Illusion and Life Is a Dream”
https://www.youtube.com/watch?v=5QkIRf7gzzg - “The Non-Existence of Time”
https://www.youtube.com/watch?v=GNk49fZLQzE
Je kunt deze video’s bekijken op het officiële YouTube-kanaal van Rupert Spira voor meer inzichten over dit onderwerp.
