Door Prana Lite 
Deelnemer: Ik heb een vraag over de metafoor van de maan, maar ik ga proberen het zonder die metafoor te stellen. De ervaring van “Ik ben” lijkt zowel objectieve als niet-objectieve kwaliteiten te hebben. Het verschijnt zowel als een object als niet-object. Bijvoorbeeld, in de metafoor van een schilderij is de “Ik ben” zowel een object, zoals een beeld op het schilderij, als geen object, zoals het witte papier waarop het beeld verschijnt.
De reden dat ik dit vraag is omdat ik deze “Ik ben” ervaar als bewust van zichzelf, zelfs terwijl ik andere ervaringen heb. Het voelt alsof deze bewustzijnservaring door de geest wordt geregistreerd. Maar als het een pure bewustzijnservaring is, zou het geen objectieve kwaliteiten moeten hebben, wat betekent dat de geest er geen toegang toe zou moeten hebben. Maar op de een of andere manier lijkt het alsof de geest er wel toegang toe heeft, en dat maakt me in de war.
Wat is de geest?
Rupert: Onthoud, de geest is niet iets dat losstaat van bewustzijn. De geest is gewoon een beperking van bewustzijn. Alles wat de geest is, is eigenlijk bewustzijn zelf.
De beperkte geest heeft geen toegang tot de aard van oneindig bewustzijn, omdat alles wat de geest weet, gefilterd wordt door zijn beperkingen. De beperkte geest kan oneindig bewustzijn niet begrijpen, omdat hij alleen eindige dingen kent. Maar het weten waarmee de geest zijn eindige kennis begrijpt, is oneindig bewustzijn.
Er is dus geen aparte beperkte geest; het is alleen een schijnbare beperking van oneindig bewustzijn. Daarom lijkt de beperkte geest te denken dat de kennis van “Ik ben” binnen zichzelf zit.
Je zei dat de kennis van “Ik ben” zowel objectieve als niet-objectieve kwaliteiten heeft. Dat klopt niet. Denk nog eens aan het schilderij.
Is bewustzijn in de geest?
Als je naar een aquarel van Turner kijkt, waarin een volle maan te zien is midden in een landschap bij middernacht, lijkt de maan beperkt te zijn. Maar als je bekijkt wat de maan beperkt, zie je dat het niet de maan zelf is, maar de bomen en wolken eromheen. De beperkingen horen niet bij de maan; ze horen bij de omliggende elementen.
Op dezelfde manier, als je geest—wat gewoon een schijnbare beperking is van het ene oneindige bewustzijn—de ervaring van “Ik ben” heeft, denkt hij dat deze ervaring binnen hemzelf plaatsvindt. Maar eigenlijk is dit een soort open ruimte in de beperkte geest, een deel ervan dat niet gekleurd is door gedachten of waarnemingen. Het is dat deel van de beperkte geest dat onaangetast blijft door waarnemingen en concepten.
Met andere woorden, het is oneindig bewustzijn dat doordringt, ongekleurd door gedachten en waarnemingen. Het lijkt zich in de beperkte geest af te spelen, maar het is eigenlijk niet echt in de geest.
Weerspiegelt de geest bewustzijn?
Deelnemer: Zou je kunnen zeggen dat de geest oneindig bewustzijn weerspiegelt?
Rupert: Nee, dat zou een minder diepgaand begrip impliceren. In het verleden heb ik een analogie gebruikt waarbij de zon oneindig bewustzijn vertegenwoordigt en de maan de geest. Dit is een andere manier van de maanmetafoor dan in het Turner-schilderij.
‘s Nachts lijkt de maan de aarde te verlichten, maar het licht dat zij schijnt is geleend van de zon—er is eigenlijk geen “maanlicht”; het is zonlicht dat door de maan wordt weerkaatst. Op een eenvoudiger niveau van begrip zouden we kunnen zeggen dat de geest weet door gereflecteerd licht van oneindig bewustzijn.
Maar deze metafoor is niet ideaal, omdat het suggereert dat de geest en het bewustzijn twee verschillende dingen zijn. In werkelijkheid heeft de geest geen eigen, onafhankelijk licht. Alles wat de beperkte geest is, is een schijnbare beperking van oneindig bewustzijn.
Het is dus niet zo dat de geest een onafhankelijk licht van bewustzijn weerspiegelt. De geest is slechts een klein deel van oneindig bewustzijn. Het weten binnen de beperkte geest is oneindig bewustzijn, hoewel veel ervan gekleurd is door gedachten en waarnemingen, waardoor het eindig lijkt. Maar er is een klein deel van de beperkte geest dat niet gekleurd is door die gedachten en waarnemingen. Dat is oneindig bewustzijn dat door de beperkte geest heen schijnt—dat is de kennis van “Ik ben.”
Neem nogmaals de analogie van het witte papier. Stel je de beperkte geest voor als een kleine cirkel die op het witte papier is getekend. In plaats van de cirkel te omlijnen, kleuren we het in met lichtgrijs. Deze grijze cirkel vertegenwoordigt de beperkte geest. Maar in het midden van de cirkel is een klein plekje dat ongekleurd blijft—het is nog steeds wit.
Dat ongekleurde plekje is de kennis van “Ik ben,” wat lijkt binnen de geest te zijn, maar het is eigenlijk oneindig bewustzijn dat er doorheen schijnt.
