Door Prana Lite 
Ik heb Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz met veel interesse gelezen. Het is een boek dat mij raakte en dat ik heel goed begrijp waarom het zoveel mensen aanspreekt. Het legt duidelijk uit hoe we vaak proberen liefde en bevestiging van anderen te krijgen, omdat we diep vanbinnen het gevoel hebben dat we niet goed genoeg zijn. Dat patroon herkende ik ook bij mezelf.
Wat me vooral bijbleef, is hoe Geurtz laat zien dat die pijn en onzekerheid meestal voortkomen uit een soort zelfafwijzing. We zijn ergens gaan geloven dat er iets mis met ons is. En vanuit dat idee gaan we hard ons best doen om dat te compenseren, bijvoorbeeld door aardig gevonden te willen worden of perfect te willen zijn. Maar in plaats van dat het helpt, blijven we daardoor juist vastzitten in het gevoel tekort te schieten.
Ik herken veel in wat hij beschrijft. Vooral het inzicht dat we niet die stem in ons hoofd zijn die alles bekritiseert, of de gevoelens van angst en gemis die soms opkomen. Wat we in wezen zijn, is het bewustzijn waarin al die gedachten en gevoelens verschijnen. En als je dat begint te zien, komt er ruimte. Je hoeft jezelf niet meer te veroordelen of te veranderen. Je gaat herkennen dat er iets in jou is dat al vrij is, wat er ook gebeurt.
Tegelijk zie ik ook een verschil in hoe ik het zelf ben gaan ervaren. Waar Geurtz veel nadruk legt op het doorzien van psychologische patronen, ligt mijn focus meer op het rechtstreeks ervaren van bewustzijn zelf. Voor mij gaat het niet zozeer om stap voor stap oude patronen afleren, maar om het besef dat we al heel zijn zoals we zijn. Het ego mag er zijn, de patronen ook, maar we hoeven er ons niet meer mee te identificeren. Wat we werkelijk zijn, is al vrij, ook als dat niet meteen zo voelt.
Wat ik zelf heb ontdekt, is dat er niets aan ons verbeterd hoeft te worden. De vrijheid die we zoeken zit niet in een beter zelfbeeld of in het oplossen van onze problemen. Die zit in het herkennen van wie we in essentie al zijn. Niet de persoon die alles onder controle probeert te krijgen, maar het stille bewustzijn waarin het leven zich afspeelt.
Daarom kan ik Verslaafd aan liefde zeker aanraden. Het is een krachtig boek voor iedereen die zichzelf beter wil leren begrijpen. Het maakt helder hoe onze zoektocht naar liefde vaak voortkomt uit oude pijn. Maar wat ik zelf nog zou willen toevoegen, is dat we die vrijheid niet pas ervaren als we alles hebben opgelost. We kunnen nu al ontdekken dat we goed zijn zoals we zijn. Dat besef verandert alles, omdat je ineens ziet dat je al thuis bent… midden in jezelf.
