Door Prana Lite 
Ik heb “Verslaafd aan liefde” van Jan Geurtz met veel plezier gelezen en herken de diepgaande inspiratie die zoveel mensen uit dit boek halen. Het biedt helder inzicht in hoe we ons vaak onbewust vastklampen aan de behoefte aan bevestiging en liefde van buitenaf, en hoe dit onze relaties en ons zelfbeeld beïnvloedt. De praktische benadering en de manier waarop Geurtz de patronen van zelfafwijzing blootlegt, zijn niet alleen verhelderend, maar ook transformerend voor wie op zoek is naar persoonlijke groei en een dieper begrip van zichzelf. Vanuit mijn eigen ontdekkingstocht en ervaring zie ik ook enkele nuances die het bewustzijnsproces voor mij verder hebben verdiept, en die wellicht een andere kijk op bepaalde aspecten kunnen bieden.
Als ik door mijn eigen ervaringen en begrip kijk naar “Verslaafd aan liefde” van Jan Geurtz, zie ik duidelijke raakvlakken maar ook enkele verschillen in benadering. Laten we beginnen met de overeenkomsten.
Overeenkomsten
Een van de belangrijkste parallellen is de focus op het doorzien van de illusie van het ego. Geurtz benadrukt hoe we voortdurend op zoek zijn naar bevestiging en liefde van buitenaf, wat uiteindelijk leidt tot afhankelijkheid en lijden. Dit sluit aan bij het idee dat we ons identificeren met een beperkt zelfbeeld, waardoor we geloven dat we incompleet zijn en vervulling buiten onszelf moeten vinden. Dit idee is in lijn met mijn eigen ervaring: het besef dat we geen beperkt, afgescheiden ‘zelf’ zijn, maar eerder het bewustzijn waarin deze ervaringen van afhankelijkheid verschijnen. De illusie van het ego ontstaat wanneer we vergeten wie we werkelijk zijn en ons gaan identificeren met de gedachten en gevoelens die komen en gaan.
Daarnaast benadrukt Geurtz het belang van het erkennen van de patronen van zelfafwijzing, die de kern vormen van ons verlangen naar liefde en erkenning van anderen. Dit sluit aan bij het inzicht dat veel van onze gedachten en gevoelens gebaseerd zijn op een fundamenteel misverstand over wie we zijn. Door dit misverstand, dat voortkomt uit een verkeerde identificatie met het ego, worden we vatbaar voor lijden. Het idee dat de bevrijding komt door het doorzien van dit patroon en het loslaten van deze zelfafwijzing is herkenbaar en krachtig.
Verschillen
Hoewel er duidelijke raakvlakken zijn, is er ook een verschil in focus en diepgang in de benadering van het ‘zelf’ en bewustzijn. Waar Geurtz vooral kijkt naar de patronen van zelfafwijzing en de psychologische mechanismen die ons gevangen houden in afhankelijkheid, ligt mijn eigen ervaring meer in het directe erkennen van de aard van bewustzijn. Geurtz richt zich op de ontmanteling van het ego en de zoektocht naar goedkeuring, wat veel waardevol inzicht biedt. Echter, waar mijn begrip zich onderscheidt, is de nadruk op het erkennen van de altijd aanwezige ruimte van bewustzijn waarin deze patronen opkomen.
In mijn eigen ervaring is de bevrijding niet zozeer het ontmantelen van het ego of het loslaten van afhankelijkheid, maar het besef dat we in wezen altijd vrij zijn, zelfs te midden van deze ego-patronen. Het lijden ontstaat wanneer we ons vereenzelvigen met het beperkte ‘ik’, terwijl we in werkelijkheid het onbegrensde bewustzijn zijn waarin dit ‘ik’ verschijnt. Het besef van deze directe ervaring van bewustzijn is niet iets wat we hoeven te bereiken door het oplossen van problemen, maar eerder iets wat altijd al aanwezig is, ongeacht de patronen van zelfafwijzing.
Bewustzijn versus Zelfverbetering
Een ander belangrijk verschil is de benadering van zelfverbetering. Geurtz biedt concrete methoden om de patronen van afhankelijkheid en zelfafwijzing te doorbreken, wat waardevolle stappen zijn voor persoonlijke groei. Mijn eigen inzicht is echter dat er niets ‘verbeterd’ hoeft te worden aan wie we zijn. De transformatie komt niet door het veranderen van onze ervaringen of ons gedrag, maar door het realiseren dat we al compleet en vervuld zijn in de kern van ons wezen. De focus verschuift van het oplossen van problemen naar het directe inzicht dat wat we zoeken, we altijd al zijn geweest.
Conclusie
Kortom, de kracht van “Verslaafd aan liefde” ligt in de helderheid waarmee het de dynamiek van zelfafwijzing en afhankelijkheid ontrafelt. Het biedt zeer praktische en toegankelijke stappen voor de lezer om deze patronen te doorbreken, wat het een waardevol hulpmiddel maakt voor iedereen die zijn relaties met zichzelf en anderen wil verdiepen. Ik kan dit boek zeker aanbevelen, vooral omdat het een helder en concreet startpunt biedt voor zelfonderzoek en persoonlijke groei. Vanuit mijn eigen perspectief zou ik de aandacht nog meer richten op het directe inzicht in de aard van bewustzijn zelf, dat voorbij het ego en zijn patronen ligt. De ware bevrijding komt niet alleen door het begrijpen en veranderen van ons gedrag, maar door het herkennen van de diepere realiteit waarin al onze ervaringen plaatsvinden. Dit maakt het boek een belangrijke stap op de weg naar meer innerlijke vrijheid en zelfinzicht.
